ارز دیجیتال بانک مرکزی چیست؟

شبکه اشتراک گذاری فایل

سهم کمی از گرانی‌ها مربوط به حذف ارز ترجیحی است

وزیر امور اقتصادی و دارایی با بیان اینکه سهم کمی از گرانی‌ها مربوط به حذف ارز ترجیحی است گفت: بخش مهمی از گرانی ها به عواملی مثل افزایش قیمت نهاده های تولید، دستمزد کارگران، انرژی و آب و برق مربوط است.

به گزارش خبرگزاری موج، سید احسان خاندوزی با بیان اینکه آمار های بانک مرکزی حکایت از این دارد که در ماه گذشته نسبت به ماه قبل و اسفند سال ۱۴۰۰ دچار افزایش سطح عمومی قیمت ها شده ایم گفت: دو دسته عوامل داخلی و خارجی موثر در این ارتباط وجود دارد، گاهی به دلیل عدم تفکیک لازم در این خصوص، مردم احساس می کنند افزایش سطح عمومی قیمت ها تنها ناشی از حذف ارز ترجیحی مربوط به همان چند قلم محدود ارز دیجیتال بانک مرکزی چیست؟ کالا و مشتقات آنها است، در حالی که واقعیت اینطور نیست و سهم کمی از گرانی ها به این موضوع مربوط می شود.

وزیر اقتصاد عنوان‌ داشت: بخش بسیار مهم تری از این گرانی ها برمی گردد به این که ما در داخل کشور، عواملی مثل افزایش قیمت نهاده های تولید، دستمزد کارگران، انرژی و آب و برق و … داریم که به صورت طبیعی، همواره در ابتدای سال، موجب بالا رفتن هزینه تولید و محصولات نهایی می شوند.

خاندوزی ادامه داد: یک دسته عوامل خارجی را هم داشتیم که نه تنها ایران، بلکه بر روی کشور های همسایه، منطقه و اصولا تمام دنیا تأثیر گذار بودند به نحوی که موجب شد، آوریل گذشته، ماهی ویژه برای همه دنیا باشد.

وی تصریح کرد: تورم ماه گذشته در ایران، کمتر از بسیاری کشور های با ثبات مثل روسیه با ۱۷ درصد تورم، برزیل ۱۲، هلند ۹.۶، انگلیس ۹، آمریکا ۸، آلمان ۷ و ایتالیا ۶ درصد افزایش تورم بوده است.

خاندوزی با بیان اینکه ما در ایران در زمینه تأمین کالاهای اساسی مشکلی نداریم، گفت: این در حالی است که قیمت یک دسته از کالا ها از جمله ذرت، جو و گندم حتی روزانه دارد تغییر می کند و همه کشور ها در حال رقابت برای خرید این دسته از کالاها هستند.

وی ادامه داد: من تصریح می کنم که بنای ستاد اقتصادی دولت این است که حتما بتواند از طریق اعمال قیمت های کاملا کارشناسی و منطقی و عدم اجازه افزایش های بی ضابطه و افسار گسیخته، قیمت ها را برای ماه های تیر و مرداد به شکل مؤثر تری، کنترل کند.

خاندوزی اظهار داشت: مسئله خیلی مهم این است که با توجه به سیاست ارز دیجیتال بانک مرکزی چیست؟ های کاملا شفاف دولت برای ماه های آینده اقتصاد کشور و بنای آن برای کنترل صریح و جدی بازار ارز و نیز ابلاغ رسمی قانون بودجه ۱۴۰۱، باید انتظارات تورمی ماه های آینده را کاملا مدیریت کنیم.

خاندوزی با بیان اینکه ما هم اکنون صرفا نگران مسئله خارجی و تورم وارداتی هستیم، گفت: اگر بتوانیم اثر این عوامل خارجی را کمتر کنیم، و وابستگی تولید داخل و سفره مردم به ارز را کاهش دهیم امیدواریم در ماه های آینده، شاهد کنترل بهتر سطح عمومی قیمت ها باشیم.

معامله همتا به همتا (P2P) چیست و چگونه در پلتفرم های P2P انجام می شود

وقتی صحبت از معاملات ارز رمزنگاری به میان می آید، اکثر افراد جدول های پیچیده و صرافی های متمرکز را در ذهن خود مجسم می کنند. اما به جز این صرافی ها، پلتفرم هایی وجود دارند که خریدار و فروشنده را به طور مستقیم به هم متصل می کنند و از این رو انجام معاملات را ساده تر کرده و سودآوری را به حداکثر می رسانند. پلتفرم های معاملاتی همتا به همتا (P2P) راهی ایمن و ساده برای انجام معاملات هستند که در این مطلب به بررسی آنها می پردازیم.

معامله همتا به همتا (P2P) چیست؟

معامله همتا به همتا نوعی مبادله ارز رمزنگاری است که از طریق آن معامله گران می توانند بدون دخالت شخص ثالث متمرکز، مستقیما با یکدیگر معامله کنند.

برخلاف صرافی های متمرکز ارز رمزنگاری که معمولا دارای مقررات سخت‌گیرانه هستند و کاربران را ملزم می کنند تا قبل از دسترسی به پلتفرم و استفاده از آن، فرایند تایید را طی کنند، پلتفرم های معاملاتی P2P از نظر مقررات سخت گیری زیادی نمی کنند.

در معاملات P2P، معامله گر می تواند قیمت مورد نظر خود را انتخاب کند و به جای استفاده از موتور خودکار برای انجام تراکنش های خود، مستقیما با طرف مقابل وارد معامله شود. این بدان معناست که معامله گر آزادی عمل بیشتری برای انتخاب بهترین قیمت و روش پرداخت با هزینه های کم تر دارد. همچنین، کاربر می تواند از حریم خصوصی خود بهتر محافظت کند، چون مستقیما با طرف مقابل معامله می کند.

این عوامل باعث جذابیت معاملات P2P برای کاربرانی می شوند که به دنبال روشی ساده تر و مستقیم تجارت ارزهای رمزنگاری هستند.

معاملات P2P ارز رمزنگاری چگونه انجام می شوند؟

پلتفرم های معاملاتی P2P با وصل کردن خریداران و فروشندگان به یکدیگر، انجام معاملات را آسان می کنند. این پلتفرم ها برای هر معامله انجام شده کارمزد کمی دریافت می کنند و همچنین از کاربران می خواهند که وجوه خود را در یک کیف پول رمزنگاری جداگانه که توسط پلتفرم کنترل می شود، ذخیره کنند.

از آنجایی که پلتفرم های P2P خریداران و فروشندگان ارز رمزنگاری را به هم متصل می کنند، گاهی اوقات با پلتفرم هایی مانند کریگزلیست (Craigslist) یا فیس بوک ( Facebook Marketplace) مقایسه می شوند. خریداران و فروشندگان همچنین می توانند تبلیغات ارز رمزنگاری را نگاه کنند یا تبلیغات خود را ایجاد کنند.

اکثر پلتفرم های P2P از سیستم رتبه بندی یا بازخورد برای محافظت از همه معامله گران استفاده می کنند و یک لایه حفاظتی برای همه طرف های دخیل در تراکنش فراهم می کنند. برای مثال، اگر در رسانه های اجتماعی با شخصی آشنا شوید که علاقه مند به خرید بیت کوین است و شما نیز تمایل به فروش دارید، نمی توانید این کار را انجام دهید، چون رسانه های اجتماعی امن نیستند.

ایجاد اعتماد در پلتفرم هایی مانند فیس بوک یا توییتر دشوار است، زیرا آنها پلتفرم P2P نیستند. اگر در رسانه های اجتماعی معامله ای انجام دهید، هیچ تضمینی وجود ندارد که خریدار پس از دریافت ارز، مبلغ آن را به حساب شما واریز کند. با این حال، در یک پلتفرم P2P می توانید اعتبار و رتبه بندی طرف دیگر معامله را قبل از انجام هر گونه تراکنشی بررسی نمایید.

انواع شبکه های P2P

برای درک بهتر نحوه عملکرد شبکه های P2P اجازه دهید نگاهی اجمالی به انواع این شبکه ها بیندازیم. جدا از پلتفرم های معاملاتی P2P، انواع مختلفی از شبکه های P2P در دسترس هستند که هر کدام ویژگی ها و مزایای منحصر به فرد خود را دارند.

شبکه اشتراک گذاری فایل (File-sharing)

شبکه های اشتراک گذاری فایل از محبوب ترین شبکه های P2P هستند. این شبکه ها به کاربران اجازه می دهند فایل هایی مانند فیلم، موسیقی و کتاب را به اشتراک بگذارند. نمونه های رایج این شبکه ها سایت های تورنت (torrent) هستند که در آن کاربران می توانند به یکدیگر متصل شوند و فایل ها را از طریق کامپیوترهای خود مستقیما به اشتراک بگذارند. در حالی که این شبکه ها اغلب برای دانلود غیرقانونی مطالب دارای حق چاپ استفاده می شوند، شبکه های اشتراگ گذاری فایل P2P چندین کاربرد قانونی نیز دارند.

شبکه اشتراک گذاری فایل

شبکه های تلفن و تماس از طریق اینترنت(VoIP)

شبکه های تلفن P2P به کاربران این امکان را می دهند تا بدون نیاز به سرور مرکزی یا شرکت تلفن با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و تماس تلفنی داشته باشند.VoIP (پروتکل برقراری تماس از طریق اینترنت) نوعی دیگر از شبکه تلفن P2P است که امکان برقراری تماس را برای کاربران فراهم می کند و همچنین دارای ویژگی هایی مانند ویدئو کنفرانس و پیام رسانی فوری است.

شبکه P2P

سرویس های پخش محتوا در اینترنت (Media streaming)

بسیاری از سرویس های پخش محتوا (صوتی، تصویری) برای کارکرد خدمات خود به فناوری P2P متکی هستند. برای مثال، یوتیوب از پخش P2P برای ارائه محتوای خود به کاربران استفاده می کند. چندین رسانه دیگر از همین روش برای انتشار محتوا استفاده می کنند.

مزایا و معایب پلتفرم های معاملاتی P2P

مزایا

استفاده از پلتفرم های معاملاتی P2P مزایای زیادی دارد که به شرح زیر هستند:

روش های پرداخت چندگانه

از آنجایی که پلتفرم های معاملاتی P2P خریداران و فروشندگان را به هم وصل می کنند، می توانند طیف گسترده ای از روش های پرداخت مختلف را ارائه دهند. این می تواند شامل روش های پرداخت سنتی (مانند کارت های اعتباری و پی پال) و همچنین ارزهای رمزنگاری (مانند بیت کوین، اتریوم یا لایت کوین) باشد.

تراکنش های ایمن

پلتفرم های معاملاتی P2P برای امنیت معاملات معمولا از ویژگی های امنیتی مانند رمزگذاری و احراز هویت دو عاملی (رمز یکبار مصرف) استفاده می کنند. در نتیجه، کاربران اطمینان حاصل می کنند که وجوه آنها در هنگام انجام تراکنش ها در این شبکه ها امن هستند.

دسترسی به بازار جهانی و سایر کاربران در سراسر جهان

ماهیت جهانی معاملات P2P ارز رمزنگاری به معامله گر این امکان را می دهد تا بدون توجه به موقعیت مکانی، با معامله گران در سراسر جهان تعامل داشته باشد. این فرصت های زیادی را ایجاد می کند، چون کاربر می تواند با هر ارز یا دارایی که دوست دارد، معامله کند.

عدم اعمال محدودیت ها حتی در کشورهای دارای قوانین سخت‌گیرانه

از آنجایی که پلتفرم های معاملاتی P2P دارای یک نهاد مرکزی نیستند، دولت هایی که قوانین سخت‌گیرانه ای درباره ارزهای رمزنگاری دارند، نمی توانند این پلتفرم ها را تعطیل کنند. این شامل کشورهای خاصی است که ممکن است با استفاده از قوانین ویژه خود میزان خرید یا فروش ارزهای رمزنگاری را محدود کنند.

پشتیبانی جامعه و مشتری

بسیاری از پلتفرم های معاملات P2P ارز رمزنگاری تعداد زیادی کاربر دارند که درباره ارزهای رمزنگاری، اخبار و ارزهای پر طرفدار بحث می کنند. این باعث می شود تا کاربر از نظرات و توصیه های ارزشمند در مورد ارزهای مختلف آگاه شود و این می تواند تاثیر مثبتی بر تصمیمات سرمایه گذاری وی داشته باشد.

امکان سفارشی کردن پیشنهادات با آگهی تبلیغاتی

پلتفرم های P2P اغلب بازار فروشی دارند که در آن کاربران می توانند پیشنهادات خود را برای دیگران تبلیغ کنند. علاوه بر این، بسیاری از این پلتفرم ها این امکان را برای کاربر فراهم می کنند تا پیشنهاد خود را با ویژگی های مختلف (تخفیف و شرایط پرداخت) مشتری پسند کند. ویژگی سفارشی سازی سفارش در صرافی های متمرکز در دسترس نیست.

بدون کارمزد معامله یا کمیسیون

از آنجایی که پلتفرم های معاملاتی P2P فروشندگان را مستقیما به خریداران وصل می کنند، هیچ کارمزد یا کمیسیونی برای تراکنش ها دریافت نمی کنند.این به کاربر آزادی عمل برای خرید و فروش ارز را می دهد و دیگر نگران هزینه های اضافی تاثیرگذار بر سود نیست.

سرعت بالای پردازش تراکنش

سرعت انجام تراکنش در پلتفرم های معاملاتی P2P به روش پرداخت مورد استفاده بستگی دارد. برای مثال، تراکنش های انجام شده با کارت های اعتباری معمولا بلافاصله پردازش می شوند. در مقابل، انجام تراکنش هایی که از طریق حواله بانکی انجام می شوند، ممکن است چند روز طول بکشد. به طور کلی، سرعت تراکنش در این پلتفرم ها سریع تر از صرافی های متمرکز است.

کنترل بیشتر بر تراکنش ها در پلتفرم های P2P

پلتفرم های P2P به کاربر اجازه می دهند تا سفارش های خود را تنظیم کند و کنترل بیشتری بر تراکنش هایش داشته باشد. کاربر می تواند قیمتی را که در آن مایل به خرید یا فروش است و همچنین مقدار ارزی را که می خواهد معامله کند، تعیین کند.این آزادی عمل در صرافی های متمرکز ( جایی که دفتر سفارش توسط خود صرافی مدیریت می شود) وجود ندارد.

معایب

پلتفرم های P2P همچنین معایبی دارند که برخی از آنها به شرح زیر است:

نقدینگی پایین

پلتفرم های معاملات P2P ارز رمزنگاری معمولا نقدینگی کم تری نسبت به صرافی های متمرکز دارند. این بدان معناست که ممکن است برای سفارش کاربر در لحظه مشتری وجود نداشته باشد. در نتیجه، کاربر باید برای یافتن خریدار یا فروشنده بیشتر منتظر بماند، که این به نوبه خود می تواند بر قیمت ارزی که قصد خرید یا فروش دارد، تاثیر بگذارد.

خطر کلاهبرداری

با توجه به این که پلتفرم های P2P ارز رمزنگاری دارای یک نهاد متمرکز نیستند، خطر کلاهبرداری در آنها بیشتر است. برای مثال، برخی از کاربران ممکن است پروفایل های جعلی ایجاد کنند یا اطلاعات نادرست ارائه دهند تا از سایر معامله گران سوء استفاده کنند. لازم است که نسبت به این خطرات آگاه باشید و اقداماتی را برای محافظت از خود انجام دهید. فقط با کاربران مورد اطمینان معامله کنید و قبل از انجام هرگونه معامله ای، در مورد فروشندگان و خریداران تحقیق کنید.

سرعت پایین معاملات

مانند هر پلتفرم معاملاتی، استفاده از پلتفرم های معاملات P2P با ریسک های خاصی همراه است. یکی از معایب بزرگ این پلتفرم ها این است که سرعت معاملات می تواند بسیار کند باشد، چون امکان دارد یکی از طرفین تراکنش را در میانه راه به تعویق بیندازد. این امر می تواند منجر به تاخیر در خرید یا فروش ارز رمزنگاری شود و در صورت تغییر قیمت ارز در این مدت، روی سود کاربر تاثیر بگذارد.

شروع معاملات در پلتفرم P2P

برای شروع معاملات P2P ، کاربر ابتدا باید پلتفرمی را پیدا کند که متناسب با نیازهایش باشد. پلتفرم های معاملاتی P2P زیادی وجود دارند، بنابراین لازم است که کاربر قبل از انتخاب یکی از آنها، ویژگی ها و هزینه های هریک از آنها را مقایسه کند.

زمانی که کاربر پلتفرمی متناسب با نیازهایش پیدا کرد، می تواند در آن یک حساب کاربری ایجاد کند و ارز مورد نظر خود برای معامله را به آن واریز کند. کاربر پس از ایجاد حساب می تواند پیشنهاداتی برای خرید یا فروش ارزهای رمزنگاری ارسال کند. کاربر همچنین می تواند پیشنهادات سایر کاربران را بررسی کند و مستقیما با آنها معامله کند.

پلتفرم های معاملاتی P2P دارای یک نهاد متمرکز نیستند، بنابراین کاربر باید اقداماتی را برای محافظت از خود در برابر کلاهبرداری و سایر خطرات احتمالی انجام دهد. این اقدامات می تواند شامل تحقیق کامل در مورد فروشندگان ، استفاده از رمزهای عبور قوی و احراز هویت دو عاملی و استفاده از یک اتصال امن در هنگام معامله آنلاین ارزها باشد.

ویژگی های مهم یک پلتفرم معاملاتی P2P

رابط کاربرپسند: برای کمک به کاربر جهت یافتن آسان و سریع ارزهای رمزنگاری مورد نظر و همچنین پردازش و مدیریت تراکنش ها، پلتفرم P2P باید یک رابط کاربر پسند و پویا داشته باشد.

امنیت قوی: پلتفرم معاملاتی P2P باید ویژگی های امنیتی قوی، مانند احراز هویت دوعاملی و ذخیره سازی رمزگذاری شده داشته باشد تا از داده ها و وجوه کاربر محافظت کند.

اعتبار: برای اطمینان از قانونی بودن و اعتبار یک پلتفرم معاملاتی، کاربر باید در مورد آن به طور کامل تحقیق کند. این تحقیق شامل بررسی نظرات کاربران و هر گونه هشدار درباره آن است.

ارزهای پشتیبانی شده: کاربر در هنگام انتخاب یک پلتفرم P2P باید مطمئن شود که پلتفرم از ارزهای مورد نظر وی پشتیبانی می کند.

روش های پرداخت: پلتفرم معاملاتی P2P باید روش های پرداخت مختلفی (مانند انتقال بانکی، کارت اعتباری یا پی پال) را ارائه دهد تا کاربر حق انتخاب داشته باشد.

کارمزد: کاربر باید حتما کارمزدهای دریافتی توسط پلتفرم را بررسی کند، زیرا هر پلتفرم کارمزدهای مربوط به خودش را دارد. همچنین ممکن است هنگام استفاده از برخی روش های پرداخت برای انتقال وجوه به حساب کاربری، سرویس پرداخت کارمزد دریافت کند.

پشتیبانی مشتری: بخش پشتیبانی مشتری پلتفرم P2P باید در دسترس باشد تا کاربر بتواند در صورت مواجه شدن با مشکل جدی یا راهنمایی در مورد انجام معاملات با تیم آن مکاتبه کند.

آیا پلتفرم های P2P سودآورتر از صرافی های سنتی هستند؟

افراد زیادی بر این باورند که پلتفرم های معاملاتی P2P می توانند سودآورتر از صرافی های سنتی باشند، چون هیچ نهاد متمرکزی برای کنترل کردن قیمت ها وجود ندارد. در نتیجه، پلتفرم های P2P اغلب نرخ ارز بالاتر و کارمزد پایین تری دارند. این به کاربر کمک می کند تا سود خود از معاملات ارز رمزنگاری را به حداکثر برساند.

علاوه بر این، از آنجایی که معامله گران زیادی از پلتفرم های P2P استفاده می کنند، نقدینگی بالاتری نسبت به صرافی های سنتی دارند. این بدان معناست که کاربر همیشه می تواند به راحتی خریدار یا فروشنده برای ارز مورد نظر خود پیدا کند. با این حال، قبل از انتخاب یک پلتفرم باید تحقیق کرد و هنگام انجام معاملات آنلاین احتیاط کرد.

با تحقیق دقیق و دقت لازم، پلتفرم معاملاتی P2P می تواند راهی موثر برای خرید یا فروش سریع و آسان ارزهای رمزنگاری باشد. چه به دنبال کسب سود از نوسانات قیمت هستید و چه صرفا به دنبال آزادی عمل بیشتر در هنگام معاملات ارزهای رمزنگاری هستید، در نظر گرفتن مزایای این بازار رو به رشد خالی از لطف نیست.

نگاه بانک‌های مرکزی دنیا به ارز دیجیتال چیست؟

ارزهای دیجیتال با ساختاری فراتر از قانون‌های حاکمیتی این امکان را به متقاضیان می‌دهند که بدون هیچ گونه ردیابی بتوانند با مردم دنیا تبادل کنند؛ این در حالی است که بانک جهانی درصدد است چنین سیستمی را تحت پوشش قانونی خود به بهانه پولشویی قرار دهد.

بازار؛ گروه بورس: هنوز فقط اسمش زیاد در ایران پیچیده ولی تعداد فعالینی که در آن اقدام به معامله‌گری می‌کنند اندک است. از این تعداد هم به گفته خبره‌های این فن ۹۵درصدشان در ورود اول دچار زیان می‌شوند. بازار ارز دیجیتال که هنوز اول جوانی خود را در جهان سپری می‌کند، اما گفته شده که ریشه آن به سال ۱۹۹۰ بر می‌گردد یعنی زمانی که شرکت دیجی‌کش توسط دیوید چاوم بستری برای بانک‌ها فراهم می‌کند تا به وسیله آن قابلیت انتقال ارزش به صورت الکترونیکی را فراهم کند.

تعاریف متعدد و تقسیم بندی‌ها متفاوتی در خصوص ارز دیجتال صورت گرفته که به نظر می‌رسد کامل‌ترین آن بر اساس دیدگاه فعالان بازار های مالی حقیقی و مجازی این است که ارز دیجیتال نماد غیر فیزیکی ارزهای رایج حقیقی و ارزهای مجازی است.

یکی از اشتباهات رایجی که بسیاری از افراد نسبت به ارز دیجیتال دارند این است که فکر می‌کنند ارز دیجیتال همان ارزهای رایج در فضای اینترنت است مثل بیت کوین یا اتریوم، اما در حقیقت این‌ها جزوی از ارز دیجتال هستند و به آن‌ها رمز ارزها یا ارز رمزنگار هم گفته می‌شود.

در یک تعریف ساده ارز دیجیتال شامل ارز مجازی و رمز ارزها می‌باشد. ارز مجازی در واقع یک نوع ارز دیجیتال است که توسط سازنده‌ی آن کنترل شده و توسط اعضای یک جامعه‌ی مجازی خاص(مانند کاربران یک بازی یا یک نرم‌افزار) مورد استفاده و پذیرش قرار می‌گیرند، اما رمز ارز یک نوع ارز دیجیتال رمز نگاری شده است، برای درک یک تصور بهتر، می‌توان آن را با پول حقیقی مقایسه کرد، در دنیایی حقیقی پول با یکسری از پشتوانه‌ها مانند طلا و ارز دیجیتال بانک مرکزی چیست؟ غیره دارای ارزش است در غیر این صورت پول یک تکه کاغذ بی ارزش می‌باشد، در ارز رمزنگار هم برای ایجاد یک پول از کدهای رمزی که بر پایه معادلات ریاضی بنا شده استفاده کردند، یعنی شما یک پول در دنیایی غیر فیزیکی را با رمز به مردم نشان می‌دهید که قابل لمس نیست که برخی برای نزدیک کردن آن به علم اقتصاد عنوان کردند که پشتوانه رمز ارزها، کدهای و معاملات ریاضی است.

در دنیایی مجازی تا کنون بیش از ۳هزار رمز ارز تولید شده که اولین و بزرگترین آن بیت کوین است و بعد از آن اتریوم، ریپل، بیت کش و ای او اس دارای ارزشمندترین رمز ارزها هستند که در بازارهای دنیا معامله می‌شوند. طبق آخرین آمار قیمت هر بیت کوین حدود ۴۰۰میلیون تومان، هر اتریوم ۱۱میلیون تومان، هر بیت کش برابر با ۶میلیون تومان است. با توجه به ساختارهای تعریف شده برای ارزهای دیجیتال(رمز ارزها) این ارزها قابل تبدیل به ارزهای فیزیکی در کشورهای مختلف هستند اما هنوز هستند کشورهای که قوانین لازم را برای پذیرش این ارزها ندارند.

بازار ارز دیجیتال
ارز دیجیتال به خصوص بیت کوین امروزه به عنوان یک پول مجازی و قابل ارزش در برخی از کشورهای شناخته می‌شود، حتی ممکن است آن کشور هنوز قوانینی برای ارز دیجیتال تعریف نکرده باشد. جروم پاول رئیس فدرال رزرو ماه گذشته عنوان کرده بود که ۸۰ درصد از بانک‌های مرکزی سراسر جهان در حال بررسی کارایی و سودمندی بالقوه یک ارز دیجیتال بانک مرکزی هستند. علاوه بر استفاده این پول‌ها در بازارهای فیزیکی و حقیقی، متقاضیان می‌توانند سهام این ارزها را در دنیای مجازی مورد معامله قرار دهند و در این داد و ستدهای سودهای خوبی کسب کنند. بورس کالای شیکاگو در ماه ژانویه سال ۲۰۲۰ ابزار معاملاتی اختیار معامله بیت کوین را ایجاد کرد. همچنین شما در دنیای مجازی می‌توانید به تبادل ارزی بیت کوین به سایر ارزها بپردازید. برای این کار صرافی‌های به صورت مجازی تعریف شدند که شما می‌توانید با مراجعه به آن بیت کوین تهیه کنید یا اینکه با استفاده از سیستم کامپیوتر و یا ماینرها(دستگاه‌های هوشمند محاسباتی) بیت کوین تولید کنید یا به عبارتی به ازای محاسبه معادلات ریاضی در جابه جای بیت کوین و داد و ستدهای، بیت کوین دریافت کنید.

نحوی قیمت گذاری بیت کوین هنوز مشخص نیست، اما آنچه تا کنون مطرح شده بیشتر بر مبنای عرضه و تقاضا و همچنین پذیرش ارز دیجیتال توسط صرافی‌ها یا بانک‌های مرکزی است. اما به صورت دقیق نمی‌توان بر این دو پارامتر تکه کرد و با آن وارد بازار ارزهای دیجیتال شد، چرا که هنوز هیچ گونه معیار اقتصادی یا شاخص اندازه‌گیری برای ارزش گذاری ارزهای دیجیتال تعریف نشده است.

ما در فضای اینترنت صرافی‌های آنلاین داریم که ممکن است آن‌ها به صورت غیر حقیقی اقدام به افزایش تقاضا یا کاهش آن کنند که در این صورت به سرعت بر روی قیمت نهای ارز دیجیتال تاثیر می‌گذارد که خوشبختانه شناخته می‌شود و هر چقدر که جلوتر می‌رویم قوانین سختری در این رابطه تعریف می‌شود تا کمتر پول مردم سوخت شود

چگونه وارد بازار ارزهای دیجیتال شویم؟
کسانی که علاقمند به فعالیت در بازارهای ارزهای دیجیتال هستند در ابتدا باید از سایت خود بیت کوین کیف پولی ایجاد کنند تا تمام معاملات آن و حتی رمزارزهای در آن ذخیره شوند سپس برای خرید ارز دیجیتال علاوه بر خود سایت ارزهای دیجیتال از سایر سایت‌ها معتبر هم می‌توانند خرید کنند.

سیاوش نیمایی که بر اساس گفته‌های خودش بیش از ۸ سال است که در بازار ارزهای دیجیتال فعال است در گفتگو با بازار در مورد خرید و فروش ارز دیجیتال گفت: هنوز ایران مانند بسیاری از کشورها ماهیت ارزهای دیجیتال را به رسمیت نشناخته است اما به زودی با توجه به توسعه این نوع از پول‌ها مجبور است که آن را به رسمیت بشناسد. با توجه به زیاد شدن سایت‌ها و کانال‌های خرید و فروش ارز دیجیتال، تهیه آن به این سادگی نیست و بسیار خطرناک است.

نیمایی اضافه کرد: گول تبلیغات سایت‌ها و کانال‌های خرید و فروش ارز دیجیتال را نخوردید، آن‌ها با یکسری از ترفندها مانند فروش با قیمت پایین‌تر از قیمت جهانی، دریافت تصویر شناسنامه و کارت ملی سعی در اعتماد سازی متقاضیان می‌کنند. برای خرید سعی کنید حضوری اقدام کنید و به هیچ وجه کپی کارت ملی را در اختیار آن‌ها قرار ندهید و حتما مطمئن شوید که ارز در والت یا کیف پول شما نشسته است. اطلاعات شخصی خود یا کیف پولیتان را در اختیار هیچ کسی قرار ندهید، امنیت حساب شما در اخیتار خود شماست و اگر اتفاقی برای حساب شما افتاد هیچ مرکز یا مجموعه‌ای پاسخگو نیست و پولتان به عبارت ساده به باد رفته است.

این کارشناس نحوی قیمت گذاری ارزهای دیجیتال را بر مبنای عرضه و تقاضا عنوان کرد و گفت: قیمت ارز دیجیتال را بازار تعیین می‌کند که مانند هر کالای دیگر بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. علاوه بر آن‌ اخبار سیاسی و اقتصادی مانند اینکه مثلا فروشگاه آمازون ارز دیجیتال را به رسمیت شناخت بر قیمت آن تاثیر می‌گذارد، مبنای قیمت گذار ارز دیجیتال بر اساس دلار است. ما در فضای اینترنت صرافی‌های آنلاین داریم که ممکن است آن‌ها به صورت غیر حقیقی اقدام به افزایش تقاضا یا کاهش آن کنند که در این صورت به سرعت بر روی قیمت نهای ارز دیجیتال تاثیر می‌گذارد که خوشبختانه شناخته می‌شوند و هر چقدر که جلوتر می‌رویم قوانین سختری در این رابطه تعریف می‌شود تا کمتر پول مردم سوخت شود.

هنوز تردیدهای زیادی در مورد ارزهای دیجیتال وجود دارد به همین خاطر کشوری‌های زیادی هستند که هنوز آن را به رسمیت نشناختند، اما هر روز در حال افزایش تعداد این ارزها در جهان هستیم. آنچه که اهمیت دارد خرید و فروش با این ارزها در دنیای حقیقی است، یکی از دلایل مهم که هنوز به صورت گسترده پول مجازی نتوانسته جایگزین پول حقیقی شود سرعت نقل و انتقال آن‌ها است. به عنوان مثال برای انتقال بیت کوین (به صورت تعداد، دلاری یا درصدی) حداقل ۱۰ دقیقه زمان لازم است که گاهی تا ۱ساعت هم این روند به طول می‌کشد، دلیل ان هم محاسبات ریاضی است که ممکن است هم زمان در ۱۰ میلیون سرور در دنیا انجام گیرد که شرکت‌ها در حال کاهش این زمان هستند.

جابه جایی ارز دیجیتال در دنیای مجازی
در دنیای اینترنت برای جابه جای پول هم مانند سیستم بانکی باید یک حساب(کیف پول) داشته باشید که به نام شما تعریف شده باشد. فرض کنید شما قرار است ۱بیت کوین به حساب یک شخص در آمریکا واریز کنید. هر بیت کوین که در اختیار شما قرار دارد شامل یک رمزنگاری است که آن بیت کوین را در دنیای مجازی به نام آن رمز می‌شناسند. در زمان انتقال در سراسر دنیا سرورهای وجود دارد که این جابه جایی را انجام می‌دهند و به ازای آن درصدی از بیت کوین دریافت می‌کنند. این سرورهای باید معاملات ریاضی پیچیده این بیت را محاسبه و همان را در کیف شخصی که قرار است بیت کوین به حساب آن منتقل شود قرار دهند. در دنیای مجازی ممکن است برای انجام همین یک معامله ۱۰ میلیون سرور هم زمان محاسبات را انجام دهند به همین دلیل است که امنیت چنین سیستمی بسیار بالا است و میزان تقلب را به نزدیک صفر درصد می‌آورد.

در کشوری که از تحریم رنج می‌برند چنین سیتمی می‌تواند کمک زیادی به ارزآوری و درآمدهای خارجی داشته باشد اما هنوز به خاطر یکسری از مسائل غیر کارشناسی اجازه فعالیت رسمی و گسترده به فعالین این بازار نمی‌دهند

دلایل مخالف بسیاری از دولت‌ها با ارزهای دیجیتال
احمد نورانی یکی از پژوهشگران ارز دیجیتال در گفتگو با بازار در رابطه با این سوال که چرا دولت‌ها با ارزهای دیجیتال مخالف هستند؟ گفت: هدف از ایجاد چنین ساختاری خارج کردن پول یا همان قدرت مالی از دست دولت‌ها به دست مردم سراسر جهان است. به این شکل که در این سیستم نه دولتی و نه حاکمیتی توان دخالت بر معاملات را ندارد یا ابزاری برای کنترل فرآیند اقتصاد مردم را که به وسیله آن‌ محدودیت های را اعمال کند ندارد به همین منظور بیشتر دولت‌ها مخالف شکل گیری چنین سیستم‌های هستند.

این کارشناس اضافه کرد: بعد از به وجود آمدن چنین سیستمی و استقبال مردم کشورهای مختلف از آن، بسیاری از کشورها برای جلوگیری از توسعه ارز دیجیتال اقدام به افزایش تعرفه‌های برقی کردند و برخی دیگر مانند ایران اقدام به جمع آوری ماینرها و ایجاد قوانین محدود کننده کردند. این در حالی است که برخی دیگر از دولت‌ها به خاطر سودآوری بالای چنین سیستمی نه تنها فعالان را محدود نکردند بلکه با حمایت از آن‌ها به صورت کنترل شده این بستر را برای آن‌ها فراهم کردند.

وی خاطر نشان کرد: در کشوری که از تحریم رنج می‌برند چنین سیتمی می‌تواند کمک زیادی به ارزآوری و درآمدهای خارجی داشته باشد اما هنوز به خاطر یکسری از مسائل غیر کارشناسی اجازه فعالیت رسمی و گسترده به فعالین این بازار نمی‌دهند. همانگونه که در تبادلات مالی حقیقی امکان بلوکه شدن پول است، ریسکهای هم در تبادلات ارز دیجیتال وجود دارد که بسیار کم هزینه‌تر از تبادلات مستقیم است.

نورانی ادامه داد: وجود چنین سیستمی سبب شد که Fataf دستورالعملی را در خصوص ارز دیجیتال داده که بر اساس آن بانک‌ها ملزم به اشتراک گذاشتن اطلاعات مشتریان خود به هر ارائه‌دهنده خدمات دارایی‌های مجازی (VASP) فعال در معامله و یا انتقال این ارزها، هستند. طبق این قانون، ارائه‌دهندگان خدمات کیف پول و همچنین صرافی‌ها باید اطلاعات مشتریان خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. علاوه بر آن، اطلاعات شخصی افراد نیز باید در تراکنش‌ها، روی بلاک چین‌های عمومی قرار بگیرند. با این دستورالعمل مهم‌ترین کارکرد بیت کوین که همان عدم ردیابی است از دست می‌رود.

این کارشناس عنوان کرد: به نظر می‌رسد که سازمان‌های پولی و بانکی دنیا در صدد هستند که این سیستم را در اختیار خود بگیرند و تنها بهانه‌ آن‌ها افزایش پولشویی در چنین سیستم‌ها است.

ورود هر سیستم جدید در کنار مزایای خود، معایبی هم دارد که ارز دیجیتال هم تا زمانی که به رشد و بلوغ نرسیده باشد دچار یکسری ایرادات ساختاری مانند هک اطلاعات و بازی با ارزش ارز دیجیتال به صورت مصنوعی است که رفته رفته چنین خطراتی برای فعالین این بازار در حال کاهش است. در بررسی معایب و مزایای ارز دیجیتال دو دیگاه وجود دارد، دیدگاه اول بر این باور است که باید ساختار قانونی و حاکمیتی برای این ارز تعریف شود تا در صورت زیان به فعالین این بازار قابل ردیابی باشد به همین منظور آن‌ها کاهش قدرت دولت و حکومت بر اقتصاد خود، افزایش پول‌شویی و پول بدون پشتوانه را از معایب آن می‌دانند در حالی که دیدگاه دیگر کاملا در برابر دیدگاه اول قرار دارند و تمامی آن معایب را به عنوان یک مزیت معرفی می‌کنند چرا که ساختار ارز دیجیتال با همین هدف یعنی عدم تسلط حاکمیت‌ها بر بازار مالی ایجاد شده است. ما در این قسمت مزایا و معایب را بر اساس دیدگاه اول در نظر گرفتیم. آنچه در زیر مطرح می‌شود برایند نظر کارشناسان و فعالین این بازار است.

مزایای ارز دیجیتال
آزادی پرداخت: ارز دیجیتال این امکان را می‌دهد که در هرزمانی و مکانی بدون دخالت حکومت‌ها و دولت‌ها پول جابه‌جا کند. افراد دیگر نگران هرگونه محدودیت مانند تعطیلات بانکی یا مسدود شدن حساب ندارند.

پایین بودن هزینه‌های جابه‌جایی: هزینه جابه‌جای ارز دیجیتال نسبت به سایر ارزها که توسط صرافی‌ها صورت می‌گیرد بسیار ارزان‌تر است.

عدم ردیابی تراکنش: یکی از مزیت‌های که مسئولان کشور بر آن تأکید دارند عدم ردیابی تراکنش توسط اشخاص دیگر و نهادهای دیگر می‌باشد. اما طبق بر آورده‌های جدید حجم و میزان و حتی مکان اشخاص به راحتی قابل‌ردیابی است. شما حتماً در زمان ثبت نام باید اطلاعات خود را در سایت ثبت نام کنید پس دارنده سایت به راحتی می‌تواند شما را رصد کند.

جلوگیری از تخلف در جابه‌جای پول: چون ارز دیجیتال بر روی سیستم بلاک چین عمل می‌کند و به خاطر دسترس همه افراد به آن، تخلفی در نوع تراکنش صورت نمی‌گیرد به عبارت دیگر یک سیستم شفاف می‌باشد.

معایب ارز دیجیتال
کاهش قدرت دولت و حکومت بر اقتصاد خود: با رواج یافتن ارز دیجیتال اقتصاد یک کشور دچار اختلال می‌شود و قدرت دولت در نظارت و کنترل کاهش پیدا می‌کند. کنترل پول و اسکناس بر عهده بانک مرکزی است که می‌تواند با کنترل آن تکانه‌های اقتصادی مانند تورم را کنترل کند. حال اگر این کنترل از دست بانک مرکزی خارج شود هر فردی امکان دارد که اسکناس یا پول تولید کند. اشخاص جامعه با پول خود بیت کوین خریداری می‌کنند یعنی پول از چرخه اقتصاد خارج کشور و به یک چرخه مجازی بدون هیچ مرکزی وارد می‌شود و یک نوع هرج‌ومرج اقتصادی در کشور ایجاد می‌کند.

افزایش پول‌شویی: به دلیل مشخص نبودن خریداران و فروشنده ارز دیجیتال خطر پول‌شویی در آن بسیار بالا است. این پول برخی از سرمایه‌گذاران را جذب می‌کند، چراکه آن‌ها ضد دولت و ضد مقررات هستند.

نداشتن قانون مشخص: به دلیل عدم متمرکز بودن ارز دیجیتال هیچ کشور یا اتحادیه بین‌الملل قانونی برای آن تدوین نکرده است. هر اتفاقی مانند هک شدن قابل پیگیری یا ردیابی نیست و هیچ شخص و کشوری پاسخگویی آن نمی‌باشد.

کاهش ارزش پول ملی، نوسانات شدید قیمت ارز دیجیتال و افزایش فعالیت‌های خلافکارانه از دیگر معایبی بودند که تعداد اندکی از اقتصاددانان به آن اشاره کردند.

موافقان ارز دیجیتال معتقدند که غیر متمرکز و دولت گریز بودن آن می‌تواند این امکان را به ما بدهد که تحریم‌ها را دور بزنیم. همچنین موافقان مخفی بودن بلاک چین و مشخص نبودن مبدأ و مقصد افراد را ازجمله مزایای ارز دیجیتال برای دور زدن تحریم‌های می‌دانند. به دلیل وجود صرافی‌های بیت در نقاط مختلف دنیا و همچنین استقبال شرکت‌های بزرگ از ارز رمزنگار این امکان وجود دارد که خرید و فروش با ارز دیجیتال راحت‌تر صورت گیرد. مخالفان استفاده از بیت کوین را تنها خروج ارز از کشور می‌دانند و دلایل زیر را برای آن بیان می‌کنند.

با گسترش شیوع ویروس کرونا و استقبال شرکت‌های بزرگ اینترنتی و مارکیتینگها از ارز دیجیتال روزبه روز به متقاضیان ارز دیجیتال افزوده می‌شود. با توجه به پایین بودن قیمت انرژی در ایران به خصوص برق و سودآوری بالای این نوع صنعت، کارشناسان از بانک مرکزی خواستند که با مدیریت درست اجازه فعالیت ارزهای دیجیتال را بدهد، این در حالی است که در هند، آلمان، ایرلند، ترکیه، ارمنستان، سنگاپور و حتی آمریکا با پذیرفتن چنین ساختاری اجازه فعالیت به فعالین این بازار را به صورت قانونی دادند.

CBDC چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

CBDC مخفف عبارت انگلیسی central bank digital currency به معنای “ارز دیجیتال بانک مرکزی” است. در ادامه قصد داریم با استناد به مقاله ای از سایت کوین دسک توضیح دهیم که CBDC چیست و با ماهیت و ویژگی های آن آشنا شویم. با ما همراه باشید.

• 1. CBDC چیست ؟
• 2. ویژگی های اصلی CBDC چیست ؟
  • 2.1. فناوری توزیع شده لجر (DLT)
  • 2.2. متمرکز بودن: تفاوت CBDC ها با ارزهای دیجیتال چیست؟
  • 2.3. هزینه های کمتر و کارایی بالاتر
  • 2.4. پیگیری پرداخت ها

  CBDC چیست ؟

  CBDC یا ارز دیجیتال بانک مرکزی نوع جدیدی از ارز است که دولت های سراسر جهان در حال آزمایش آن هستند. برای درک بهتر این سوال که CBDC چیست باید به تفاوت های آن با ارزهای معمول رجوع کنیم. آنچه CBDC را از ارزهای فیات متمایز می کند این است که حمایت کنندگان آن امیدوارند بتواند از فناوری پرداخت جدید ، به طور معمول بلاکچین ، برای افزایش کارایی پرداخت و کاهش هزینه ها استفاده کند.

  این نوع جدید ارز هنوز در اوایل فرایند توسعه خود قرار دارد. اکثر کشورها هنوز فقط شروع به کشف این ایده مانند شکل دلار دیجیتال در ایالات متحده کرده اند. چند کشور بلند پرواز ، از جمله چین با یوان دیجیتال و کره جنوبی ، در حال حاضر نسخه آزمایشی خود را به پایان رسانده اند و در حال آزمایش این فناوری هستند. اما CBDC هنوز در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار نگرفته است.

  هر کشوری که یک CBDC را مورد بررسی و آزمایش قرار می دهد ، روش خاص خود را دارد. با این حال چندین CBDC بر اساس همان اصول کلی و فناوری بلاکچین بنیانگذار بیت کوین ، ساخته شده اند.

  همانطور که می دانید فناوری Blockchain به بسیاری از نهادهای مختلف اجازه می دهد تا کپی تاریخچه معاملات را در اختیار داشته باشند تا سابقه معاملات توزیع شود و توسط یک موجود واحد کنترل نشود.

  در حال حاضر چندین کشور در حال آزمایش CBDC های مبتنی بر بلاکچین هستند. ونزوئلا از این نظر پیشگام بود و ارز رمزنگاری شده خود را با نام پترو در سال 2018 راه اندازی کرد. با این حال ، پترو با مشکلات زیادی روبرو است و تعداد بسیار کمی از مردم ونزوئلا واقعاً از آن استفاده می کنند. علاوه بر ونزوئلا ، دولت چین که احتمالاً در ایجاد CBDC از همه کشور ها جلو تر است، هم اکنون در حال آزمایش یوان دیجیتال در چندین شهر است. همچنین بانک فدرال رزرو بوستون ایالت متحده نیز در حال همکاری با موسسه معتبر فناوری ماساچوست (MIT) برای آزمایش یک دلار دیجیتال می باشد.

  

  ویژگی های اصلی CBDC چیست ؟

  CBDC ها در مراحل توسعه اولیه قرار دارند ، بنابراین این که در صورت استفاده در آینده در واقع دارای چه ویژگی هایی هستند واضح نیست. در بسیاری از موارد ، CBDC مانند ترکیبی از بیت کوین و ارز منتشر شده توسط دولت است. ویژگی های خاص CBDC ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

  فناوری توزیع شده لجر (DLT)

  ما در دنیای دیجیتال زندگی می کنیم و امور مالی ما نیز در بیشتر مواقع دیجیتال است. ما برای دیدن موجودی حساب خود به برنامه های موجود در تلفن های هوشمند مراجعه می کنیم و برای انجام پرداخت از کارت های اعتباری استفاده می کنیم. بنابراین CBDC چه تفاوتی با چیزی که در حال حاضر داریم خواهد داشت؟

  CBDC ها دیجیتال هستند ، اما با ترکیب تکنولوژیکی متفاوت. به طور کلی می توان گفت که پول را از ابتدا مهندسی کنند ، و بسیاری از آنها از فناوری اصلی Bitcoin و فناوری DLT الهام می گیرند.

  به منظور پیگیری پول ، بانک ها باید سوابق مالی هر شخص ، از جمله میزان موجودی و معاملات را در یک لجر یا دفتر کلی ذخیره کنند. به جای اینکه یک پایگاه داده مرکزی تمام سوابق مالی افراد را ذخیره کند ، DLT از چندین نسخه از این سابقه معاملات تشکیل شده است که هر یک توسط یک نهاد مالی جداگانه ذخیره و مدیریت می شوند و همه این نسخه ها توسط بانک مرکزی کشور مدیریت می شوند. در واقع نهادهای مالی DLT را به صورت توزیع شده با یکدیگر به اشتراک می گذارند. این همان چیزی است که به عنوان بلاکچین مجاز شناخته می شود ، زیرا فقط تعداد معدودی از نهادها می توانند به زنجیره بلاک دسترسی داشته باشند و یا آن را تغییر دهند. علاوه بر این ، نهادهای مرکزی کنترل می کنند چه کسی به زنجیره بلوک دسترسی پیدا کند و چه کاری می تواند با آن انجام دهد. به عنوان مثال ، نهاد مرکزی ممکن است تصمیم بگیرد که آلیس فقط می تواند زنجیره بلوک را بخواند ، در حالی که باب هم می تواند زنجیره بلوک را اصلاح کند و هم بخواند. این در مقایسه با بلاکچین غیر مجاز مانند بیت کوین است که به هر کسی امکان می دهد نرم افزار را اجرا کرده و در ارسال معاملات در شبکه شرکت کند و هیچ نهاد مرکزی نمی تواند کاربران را دور کند و به آنها اجازه دسترسی ندهد.

  متمرکز بودن: تفاوت CBDC ها با ارزهای دیجیتال چیست؟

  دلیلی وجود دارد که CBDC ها این بلاکچین مجاز را انتخاب کنند. اگرچه DLT شباهت هایی با بیت کوین و سایر ارزهای رمزپایه دارد ، اما اهداف بسیار متفاوت است. بیت کوین و سایر بلاکچین های عمومی مانند اتریوم از این نظر منحصر به فرد هستند که هیچ نهاد مرکزی یا گروهی از نهادها مسئولیت آن را بر عهده ندارند و این معمولاً ملکی مورد استقبال و مناسب دولت ها باشد. دولت ها فناوری DLT را انتخاب می کنند زیرا هنوز هم می توانند جنبه های خاصی را کنترل کنند مانند:

  • عرضه: عرضه بیت کوین محدود است. 21 میلیون بیت کوین در پروتکل این ارز دیجیتال تعبیه شده است و تغییر این حد بسیار سخت ، و شاید حتی غیرممکن است. در مقابل ، دولت ها هرکدام یک بانک مرکزی دارند که متولی تأمین پول کشور است. این بانک های قدرتمند زمانبندی حذف یا افزودن پول به عرضه را انتخاب می کنند ، و عواملی مانند تحریک اقتصاد در مواقع ناآرام ، و تعیین نرخ بهره ملی را در نظر می گیرند. این نقش ها با CBDC تغییر نمی کنند.
  • مدیریت: یک نهاد مرکزی انتخاب می کند که کدام نهادهای مالی در مدیریت لجر کلی یا دفتر توزیع شده که در بخش قبل درباره آن توضیح دادیم، مشارکت کنند. این امر با بیت کوین تفاوت فاحشی دارد که به هر کسی اجازه می دهد نرم افزار را بدون اجازه اجرا کند.

  هزینه های کمتر و کارایی بالاتر

  مدافعان و حامیان این طرح ادعا می کنند که به دلیل نحوه ساختار CBDC ، این ارز می تواند منجر به کاهش هزینه های انتقال پول شود. ایده این است که با CBDC ، نهاد های مالی بیشتر در ارتباط هستند و روشی روان برای جابجایی پول نسبت به سیستم مالی جداگانه ای که امروز برقرار است ، ایجاد می کنند.

  پیگیری پرداخت ها

  DLT ها یک رکورد کامل از اطلاعات تمام معاملات را ارائه می دهند. برخی از دولت ها ، مانند چین ، که به دستگاه نظارت گسترده خود معروف است ، به طور بالقوه مایل به استفاده از این اطلاعات مالی برای کنترل بیشتر شهروندان خود هستند. دولت های مختلف سیاست های مختلفی برای مواجهه با این ویژگی دارند. به عنوان مثال ، به نظر می رسد بانک فدرال ایالات متحده برای حفظ حریم خصوصی شهروندان آمریکایی در صورت تصویب CBDC است، بسیار مصمم است.

  

  دلیل تمایل اخیر بسیاری از کشورها به بررسی CBDC چیست ؟

  بیت کوین از زمان راه اندازی در سال 2009 به سرعت رشد کرده است ، و با استفاده از فناوری آن ، دارایی های مالی بسیاری وارد بازار شده اند. اما تنها در سال 2019 ، هنگامی که libra ، پروژه ارز دیجیتال مورد حمایت فیس بوک و مبتنی بر فناوری بلاکچین ، رونمایی شد ، دولت های سراسر جهان با جدیت بیشتری شروع به تحقیق در مورد اینکه آیا باید از فناوری مشابه استفاده کنند یا خیر، کردند.

  دولت ها پس از آن نگران شدند که آیا ارزی که توسط شرکتی به گستردگی و قدرتمندی فیس بوک ایجاد شده است می تواند کنترل پول توسط دولت را به چالش بکشاند؟ در پاسخ ، دولت های کشور های مختلف جهان تصمیم گرفتند کاوش در مورد اینکه آیا می توانند فناوری های مشابه را در سیستم های پرداخت ملی خود قرار دهند را تسریع کنند.

  بیشتر کشورها CBDC را یک نوع مکمل پول می دانند ، نه لزوما ارزی که جایگزین زیرساخت های موجود شود.

  هیچ کس دقیقاً نمی داند چه تعداد کشور به طور جدی بر روی این تکنولوژی فعالیت می کند. در یک نظرسنجی منتشر شده در ژانویه 2020 ، بانک تسویه حساب های بین المللی (BIS) ، هماهنگ کننده بانک مرکزی بین المللی ، از 66 بانک مرکزی سوال کرد که آیا آنها روی CBDC کار می کنند. 80 درصد از بانک های مرکزی گفتند که در حال بررسی این ایده هستند ، در حالی که 10 درصد اعا کردند که به راه اندازی CBDC برای عموم مردم “نزدیک” هستند.

  خیر. در حالی که بسیاری از بانک های مرکزی بلاکچین را عامل مزایایی مانند افزایش کارایی می دانند ، چندین بانک مرکزی برای استفاده از فناوری بلاکچین ابراز تردید کرده اند ، با این استدلال که CBDC مبتنی بر بلاکچین مزایای کافی برای توجیه ایجاد و حفظ ندارد.